حضرت علی(ع) در اجرای عدالت و سخنوری بی نظیر بود

به گزارش پهره علی شعبانی؛ سخن به هر شکل گفته شود که خواننده بفهمد و بپسندد، خوب است؛ و اگر با آن ارتباط برقرار کند، مطلوب است؛ و اگر با حس آن جاری شود، شعر است و حکمت و زیباست؛ و اگر آن را به کار برد، دانش است و سودمند؛ و اگر آن را ترویج کند و گسترش دهد، بینش است و روشنی راه و ارزشمند... .

در مورد علی (ع )چه می توان گفت؟ چگونه باید گفت؟ نخست از کدام ویژگی اش باید گفت؟ از فضایل و مناقبش یااسلاف و اعقاب و سوابقش؟ از ویژگی های فردی اش یا کنش اجتماعی اش؟ از سیاست و حکمرانی و مدیریت و فرماندهی و رهبری اش یا از درایت و تدبیر و خرد و فطانت و توانایی و صلابت و مردم مداری اش؟ از جایگاه علمی و فرهنگی اش یا نظامی و حکومتی و حماسه هایش در میادین نبرد؟ از دیانت و ایمان و نیایش و خداباوری و خدامحوری اش یا کار و تلاش اش برای آبادانی ملک و برقراری عدالت و توسعه اقتصادی و رفاه مردم و رفع فقر از اهتمامش به ناشناخته زیستن در عین فرمانروایی قلمرو پهناور اسلامی و ساده زیستی و قناعت به نان و نمک و بخشندگی و رسیدگی به حال یتیمان و فقرا و خانواده های شهدا از سخنوری و فصاحت و بلاغتش یا حکمت ها و رهنمودهای جاودانه اش؟

این رشته پایان ندارد. مختصر اینکه علی(ع) یک مرد بود، یک پدر، یک قهرمان، یک رزمنده دلاور، مومن متعبد متهجد، اقیانوس بی کران علم و دانش، مهربان و نرم و قوی و سخت، جهانی در کالبد  آدمی با روحی بزرگتر از جهان و فردی با حس تنهایی در جهان  بی کران با جاذبه و دافعه ای شدید، او صدای عدالت انسانی و سخنوری بی نظیر بود، سخنانش دریایی است که غواصان و صیادان مرواریدهای سخن و حکمت به ژرفا و کنه اش نرسیده اند... شخصیتی است به مثابه اسطوره، چنین روح بزرگی در ظرف ادراک ما نمی گنجد.

   پس سخن کوتاه باید والسلام. سقراط گفته است سخن خوب آن است که سه ویژگی داشته باشد: حقیقت باشد، خوب باشد و سودمند باشد. پس موجز اینکه:

علی (ع )انسان بود، انسان کامل، که تمام جلوه ها و خصوصیات و کنش انسانی: عقلانی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی واقتصادی در حوزه فردی و عرصه اجتماعی در آیینه او بازتاب یافته است. او یک مرد بود، تبلور کامل ویژگی ها و رفتارهای متعالی سرشت یک نیمه حیات؛ و یک پدر بود، پدری که با تربیت فرزندانش، منشور جاودانه رسالت اجتماعی و چگونه زیستن و چگونه مردن را برای بشریت به ارمغان نهاد. در نهایت اینکه علی ع یک رهبر بود. رهبری که برقراری عدالت، اصلی ترین وجهه همت او بود و رفع فقر و توسعه اجتماعی و اقتصادی بر پایه عدالت و فراهم کردن زمینه تعالی و اوج گیری انسان زمانش و الگوسازی برای بشر در همیشه هستی.

انتهای خبر/