تکرر در فراموشی کلمات، یعنی مرحله‌ای از آلزایمر آقای پزشکیان!

به گزارش پایگاه خبری پهره؛ عباس نورزائی، رئیس کانون جهادگران جهاد سازندگی استان سیستان و بلوچستان در یادداشتی نوشت: آقای پزشکیان در یکی از مناظرات دور اول انتخابات، وقتی مدارس سمپاد را می‌خواست نقد کند، درحالی‌که دوربین روی چهره‌اش متمرکز بود، ناگهان نام سمپاد را فراموش کرد، گیر کرد و از کنار دستی‌اش که رقیب او بود پرسید: 《چی میگن این مدارس رو؟ 》و رقیب رِند او جواب داد: 《همونی که هست! 》و بعد آقای زاکانی گفت: 《سمپاد》و او نفس‌اش راحت شد.
 
پسر آقای پزشکیان، به مولوی عبدالحمید توهین کرده و در صفحهٔ مجازی‌اش نوشته بود:
 《آخرش این عبدالحمید فلان‌فلان شده، از بابا حمایت نکرد، حالا ما که رأی آوردنمون قطعیه، ببین چه دهنی از اینا سرویس کنیم. 》
 
 در مناظرهٔ اول دوره دوم انتخابات، درحالی‌که دست‌وپا می‌زد تا گفتگوی مجازی لورفتنی پسرش را لاپوشانی کند، نام مولوی عبدالحمید را فراموش کرد.
 
شعر مولانا را در جمع حامیانش، با هیجانی مملو از تبختر می‌خواند که در اوج خوانش، دچار فراموشی شد و به‌جای اینکه بگوید: 《تخت جام》با صدای بلند و آهنگین گفت: 《جام‌جم... 》و گیر کرد و حال‌آنکه اصل شعر این بود: 《تخت جم و دارا سرراهی نفروشند
 این کوه گران است به کاهی نفروشند》
 
در مناظرهٔ اول دور دوم، با غرور خاصی ریاکارانه به کلام مولا علی علیه‌السلام اشاره کرد و می‌خواست بگوید: 《الناس عمودالدین》که دچار فراموشی شد، گیر کرد و دو بار گفت: 《الناس، الناس... 》که رقیب محجوبش جناب جلیلی که خود حافظ کل قرآن است و هرگز تا کنون آن را به رخ مردم نکشیده، کلمهٔ عمودالدین را به یادش آورد تا او از مخمصهٔ فراموشی، رهایی یابد.
 
با این توصیف، مردم ما باید توجه کنند کسی که حافظه‌اش این‌چنین دستخوش فراموشی است و در مسیر آلزایمر قرار دارد، پس‌فردا که در مقامی تصمیم‌گیر قرار بگیرد ممکن است فراموش کند، چه کسانی به او رأی داده‌اند؟ مطالباتشان چه بوده؟ در چه وضعیتی به سر می‌برند؟ و چه مشکلات و آرمان‌هایی دارند؟ و او چه تعهدی به آنها دارد؟
 
 انتهای خبر/