عید فطر؛ جشنی برای رهایی

 
روز عید فطر، خاطره لحظه افطار در ماه مبارک رمضان، با شور و شعف دیگری تازه می‌شود. این بار امّا، پس از اتمام یک ماه کلاس تقویت بندگی، همه مؤمنین دور هم جمع شده، لباس سفید را که نشانه‌ای از سفیدی حاصل از شستشوی جان با آب توبه است، بر تن پوشیده؛ و جشن پاکی از آلودگی‌ها را برپا می‌کنند؛ چرا که امیر آنها علی(علیه السلام) فرمود:
«کُلُّ یَوْمٍ لَا یُعْصَى اللَّهُ فِیهِ فَهُوَ یَوْمُ عِید؛
هر روزی که در آن از فرمان خدا رویگردانی نشود، عید است.»(بحار الأنوار، ج88، ص136)
پس عید فطر، برای کسانی عید است که از گناه رهیده‌اند و قلبی آکنده از عشق و محبّت واقعی به معبود خود دارند. کسی که از زندانی طولانی آزاد شده و برات رهایی از عذابی دردناک به او داده شده است، قطعاً شادمان است و روزه‌دار ماه مبارک رمضان، چنین از خدا درخواست کرده است:
«فَیَا ذَا الْمَنِّ وَ لاَ یُمَنُّ عَلَیْکَ مُنَّ عَلَیَّ بِفَکَاکِ رَقَبَتِی مِنَ النَّارِ فِیمَنْ تَمُنُّ عَلَیْهِ وَ أَدْخِلْنِی الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ‏؛
پس اى خدایى که بر همه منّت دارى و هیچ کس بر تو منّت ندارد، بر من منّت گزار در میان آن همه بندگانت که منّت گزارده‌اى؛ و از آتش دوزخ نجات بخش و به بهشت ابدت داخل گردان! به حق رحمت بى‏‌پایانت اى مهربان‌ترین مهربانان عالم.» (إقبال الأعمال، ج1، ص80)
 
چه جشنی بالاتر از جشن آزادی از آتش گناه؟!
 
 
پی‌نوشت:
- مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏؛ بحار الأنوار( ط- بیروت)، ناشر: دار إحیاء التراث العربی‏، بیروت‏، سال چاپ: 1403 ق.

- إقبال الأعمال، ابن طاووس، على بن موسى 2جلد، دار الکتب الإسلامیه - تهران، چاپ: دوم، 1409 ق.
 
 

 منبع حرف تو
 انتهای پیام/