خواهر و برادر؛ واژه های غریب تک فرزندی/ رفاه اجتماعی راه گشای فرزند آوری جوانان است

به گزارش پهره به نقل از عصرهامون، 45 ساله به نظر می رسید و نگران مادرش بود که در بیمارستان بستری شده و نیاز به همراه دارد، اما نمی توانست در بخش زنان همراه مادرش باشد، در حالی که تلفن در دستش بود به دنبال خانمی می گشت که بتواند در این چند روز در بیمارستان به عنوان همراه کنار مادرش باشد.
 
این شهروند در حالی که تلاش می کرد پرستار مطمئنی برای مادرش بیابد گفت: تک فرزند خانواده هستم و در کودکی هم بازی نداشتم، حالا که پدر و مادرم به پیری رسیده اند نداشتن خواهر و برادر بزرگترین مشکل زندگی ام است، زیرا با وجود گرفتاری های خودم وقت رسیدگی دائم به والدینم را ندارم.
 
خانه سوت و کور در کهن سالی
 
راشکی یکی از شهروندان که در دوران بازنشستگی به سر می برد، گفت: دو فرزند پسر دارم که هر دو ازدواج کردند و هر زمان که بتوانند به دیدار ما می آیند، اما با ازدواج فرزند کوچکتر خانه بسیار سوت و کور شده است.
 
وی بیان کرد: اغلب تنها هستیم و وقت خود را با تلویزیون، پیاده روی و کارهای خانه پر می‌کنیم، اکنون که به مرحله میان سالی و کهن سالی وارد شده ام با خود می‌اندیشم که کاش یکی دو فرزند دیگر داشتیم تا روزهای پیری عمر خود را در تنهایی سپری نکنیم.
 
این شهروند ادامه داد: امیدوارم فرزندانم اشتباه ما را مرتکب نشوند، به یکی دو فرزند اکتفا نکنند، در پیری همچون ما حسرت گذشته را نخورند و در تنهایی روزها را سپری نکنند، زیرا نباید فرزنددار شدن را به دلیل مشکلات اقتصادی نادیده گرفت.
 
تنهایی در کودکی و بزرگسالی
 
عزیزی یکی از بانوان که خود تک فرزند است بیان کرد: والدینم با این دیدگاه که باید امکانات رفاهی را برای فرزندشان آماده کنند تصمیم به تک فرزندی گرفتند و از داشتن خواهر و برادر محروم شدم، در کودکی به دلیل شاغل بودن والدین تنها بودم و اکنون که 32 سال دارم احساس تنهایی و نداشتن حامی از سوی خانواده پدری آزارم می‌دهد.
 
وی ادامه داد: فرزندان اقوام با یکدیگر در تعامل هستند و هر یک خواهران و برادرانی دارند که هنگام مشکلات و سختی‌ها آن‌ها را حمایت می‌کنند یا حداقل سنگ صبورشان هستند، اما من هیچ کس را ندارم.
 
این شهروند تصریح کرد: به علاوه فرزندانم همبازی و خاله و دایی ندارند که با او احساس راحتی داشته باشند و این موضوع من را به شدت آزار می‌دهد، کاش پدر و مادرم برای رفع تنهایی من یکی دو فرزند دیگر داشتند.
 
 تک فرزندی و پیامدهای آن
 
 عادله صفت گل، روانشناس بالینی در این خصوص به خبرنگار ما گفت: عوامل زیادی منجر می‌شود جوان‌ها و زوجین به داشتن یک فرزند بسنده کنند و تمایلی به فرزندآوری نداشته باشد.
 
وی ادامه داد: عواملی مثل نبود حمایت مالی، گرفتاری‌های شغلی، نداشتن وقت برای تربیت فرزند دوم، فراهم نبودن شغل مناسب، راضی نبودن یکی از زوجین و بسیاری مسائل دیگر سبب می شود جوانان تمایلی به فرزندآوری نداشته باشند.
 
به گفته این روانشناس، اگر رفاه جوانان فراهم باشد، سرمایه اقتصادی برای راه اندازی مشاغل خصوصی داشته باشند و امنیت مالی فراهم باشد قطعا برخی از مشکلات پیش رو حل خواهد شد.
 
وی اظهار کرد: در تک فرزندی به دلیل این که همه توجهات به سمت فرزند است، در بسیاری از موارد فرزند از لحاظ روحی در آینده تحمل شکست و توانایی نه گفتن و نه شنیدن را ندارد.
 
صفت گل بیان کرد: بعضی فرزندان به دلیل مشغله والدین از لحاظ روحی تنها هستند و خواهر و برادری ندارند، به همین دلیل افسرده و گوشه گیر خواهند شد و توانایی درک اجتماع برای آن ها سخت تر می شود.
 
این روانشناس تصریح کرد: چند فرزندی سبب تعامل متناسب فرزندان در خانواده، داشتن روحیه همفکری و همکاری آن ها می‌شود و فرزندان کمتر احساس تنهایی و رخوت می کنند و موفق تر و انعطاف پذیرتر خواهند بود.
 
به گفته وی، فرزندان دارای خواهر و برادر از شکست هراسی ندارند و روحیه همدلی در آنها بیشتر است، از طرفی در اوقات پیری یار و یاور پدر و مادر خواهند بود و از لحاظ روحی قوی تر هستند چون حس رقابت طلبی در آن ها بیشتر است، به علاوه پدر و مادر هم می توانند کارها را در منزل و خارج از منزل تقسیم کنند.
 
انتهای پیام/