راهکارهای اتحاد و برادری میان شیعه و سنی

به گزارش پایگاه خبری پهره به نقل از وبلاگ "رهروان ولایت" نوشت: ایجاد تفرقه و اختلاف، از جمله ابزارهایی است که دشمنان و افراد سودجو همیشه برای تامین منافع خود در پی آن هستند، بالاخص در میان ملت‌های مسلمان آنچه که تامین کننده منافع آنهاست، استفاده‌ی ابزاری از اختلافات مذهبی است.

امروزه اختلافات میان شیعه و سنی بسیار مورد سوء استفاده واقع می‌شود و با استفاده از همین ابزار میان مذاهب دعوا ایجاد می‌کنند، اختلاف می‌اندازند، برادران را درگیر هم می‌کنند، دشمنان با استفاده از اختلافات، این اختلافات را بزرگ و برجسته جلوه می‌دهند، موارد اشتراک و اتحاد را ضعیف و کمرنگ می‌کنند، یک چیز کوچک را بزرگ نشان می‌دهند و برجسته می‌کنند.
دشمنان برای تامین منافع خود، روی بهره‌برداری از این حیله برنامه ریزی کرده و اکنون نیز در حال انجام پروژهای خود هستند، لذا محصول این پروژها را می‌توان در طالبان، داعش، وهابیت و بهائیت به وضوح مشاهده کرد.

یکی از زیرکی‌ها و تیزبینی‌های حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) برای جلوگیری از این پیشامدها، نامگذاری هفته‌ی وحدت است، البته باید خاطر نشان کرد که این حرکت حضرت امام حتی قبل از انقلاب زمانی که مقام معظم رهبری در سیستان تبعید بودند توسط رهبری انجام پذیرفت.

مقام معظم رهبری در این مورد می‌فرمایند:

«من خودم در بلوچستان تبعید بودم... دستگاه‌ها نمی‌خواستند بگذارند تلاشی از سوی ما انجام بگیرد؛ اما در عین حال ما گفتیم بیائید کاری کنیم که یک نشانه‌ای از اتحاد شیعه و سنی را در این شهر نشان بدهیم؛ که این مسئله‌ی هفته‌ی وحدت را که ـ‌ولادت نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) در دوازدهم ربیع ‌الاول به روایت اهل سنت و در هفدهم ربیع‌الاول به روایت شیعه‌ـ آن روز به ذهن ما رسید و در ایرانشهر آن را عمل کردیم؛ یعنی از دوازدهم تا هفدهم جشن گرفتیم. این یک فکر عمیقی بوده است، مال امروز و دیروز نیست.» [1]
راهکارهای حفظ وحدت و مبارزه با اختلاف افکنی
الف: تقویت مشترکات مذهبی

از جمله کارهایی که می‌توان در مقابل این دسیسه‌ی دشمنان بدان اشاره کرد و باید روی این جنبه تقویت و پافشاری بسیاری صورت گیرد، پر رنگ کردن مشترکات میان مذاهب بالاخص شیعه و سنی است.
این راهکار از جمله مواردی است که خداوند نیز روی آن تاکید می‌کند:
«قُلْ یا أَهْلَ الْکِتابِ تَعالَوْا إِلی‏ کَلِمَةٍ سَواءٍ بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ وَ لا نُشْرِکَ بِهِ شَیْئاً وَ لا یَتَّخِذَ بَعْضُنا بَعْضاً أَرْباباً مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ [آل عمران/64] بگو: «ای اهل کتاب! بیایید به سوی سخنی که میان ما و شما یکسان است، جز خداوند یگانه را نپرستیم و چیزی را همتای او قرار ندهیم و بعضی از ما، بعضی دیگر را -غیر از خدای یگانه- به خدایی نپذیرد. هر گاه (از این دعوت)، سر باز زنند، بگویید: گواه باشید که ما مسلمانیم!.»
شیعیان و برادران اهل سنت برای خنثی کردن توطئه‌ها روی مواردی مانند خدای واحد، دین متشابه، قرآن مشترک، پیامبر مشترک و همچنین عبادتها و اعمال مشترک، مانند نماز و روزه... تاکید ورزند. با تاکید روی این موارد و پر رنگ کردن آنها اختلافات کمتر به چشم می‌آید. حتی محققین و پژوهشگران می توانند در مورد روایات نیز بر روایات پیامبر بزرگوار اسلام(صلی الله علیه و آله) که مورد اتحاد هر دو گروه است، تاکید کنند.
مقام معظم رهبری نیز بر پر رنگ کردن جایگاه و مقام و روایات پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) که از مشترکات مهم میان شیعیان و برادران اهل سنت است، تاکید می‌فرمایند:
«عزیزان من! مسلمانان دنیا، زیر نام نبىّ اکرم(صلّی اللَّه ‌علیه‌ و آله) راحت‌تر و سهل‌تر از همه ‌چیز، می‌توانند متّحد شوند. این، خصوصیت آن بزرگوار است. من بارها عرض کرده‌ام: آن بزرگوار، مجمع و ملتقای عواطف مسلمانان است. مسلمان، به پیغمبر خود عشق می‌ورزد. خدایا! تو شاهدی که دلهای ما مالامال از محبّت پیغمبر است. از این محبّت، باید استفاده کرد. این محبّت، راهگشاست.» [2]
ب: عدم اهانت به یکدیگر

یکی از مسلمات اخلاقی در دین مبین اسلام و روش پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) منطقی و اخلاقی برخورد کردن با افراد است، تا جایی که حضرت اگرچه بی احترامی به ایشان می‌شد، با روی گشاده و با احترام و به دور از هر گونه اهانت و تندی عمل می‌کردند. این سیره و روش پیامبر(صلی الله علیه و آله) و همچنین دستورات قرآنی خداوند، «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ [حجرات/10] مؤمنان برادر یکدیگرند، پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید.»، می تواند بهترین راهکار و الگوی عملی برای اتحاد و همدلی میان مذاهب باشد و از طرف دیگر در دستورات معصومین(علیهم السلام) نیز به بی‌احترامی و هر کاری که دون شأن یک مسلمان باشد، تاکید می‌شود.
امام صادق(علیه السلام) در سفارش به شیعیان می‌فرمایند:

«اى گروه شیعه! که به ما منسوب هستید، براى ما زینت باشید، و مایه عار و ننگ ما نباشید، چه مانعى دارد که همانند یاران على(علیه السّلام) در بین مردم باشید؟ به طورى که اگر مردى از یاران او در بین قبیله‏‌اى قرار مى‏‌گرفت، امام و مؤذن آنان بود و صاحب امانت و محافظ مال آنان بود. مریضان آنان را عیادت کنید و در تشییع جنازه آنان حاضر شوید و در مساجدشان نماز بخوانید.» [3]
لذا امام در این روایت، سفارشی به شیعیان دارند و آن اینکه مانند یاران امیرالمومنین علی(علیه السلام) نه تنها در جمع اهل سنت به دشمنی و اهانت نپردازید؛ بلکه امام باشید یعنی الگو باشید در امانت داری و محافظت اموال. همچنین اخلاق حسنه داشته باشید، با رفتن به عیادت مریض‌های آنها. همچنین حفظ اتحاد داشته باشید با سنگری به نام مسجد و با آنها نماز بخوانید.
در نتیجه از جمله نیازهای اساسی امروز جامعه‌ی اسلامی، حفظ اتحاد و یکپارچگی برای خنثی کردن دسیسه‌های دشمنانی که قصد بر هم  زدن این اتحاد و همدلی را دارند. برهمین اساس امروزه هرکس از هر مذهب و طایفه‌ای با هر روش قصد برهم زدن این اتحاد را با پر رنگ کردن اختلافات و کم رنگ کردن مشترکات را دارد، در جبهه‌ی دشمن فعالیت کرده و باید از این کار جلوگیری کند.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت:
[1]. بیانات مقام معظم رهبری در جمع مردم پاوه، 25/07/1390.
[2]. بیانات مقام معظم رهبری در دیدار کارگزاران نظام و میهمانان‌ کنفرانس‌ بین‌المللی‌ وحدت‌ اسلامی، 14/ 6/ 1372.
[3]. «سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) یَقُولُ‏ یَا مَعْشَرَ الشِّیعَةِ إِنَّکُمْ قَدْ نُسِبْتُمْ إِلَیْنَا کُونُوا لَنَا زَیْناً وَ لَا تَکُونُوا عَلَیْنَا شَیْناً- مَا یَمْنَعُکُمْ أَنْ تَکُونُوا مِثْلَ أَصْحَابِ عَلِیٍّ رِضْوَانُ اللَّهِ عَلَیْهِ فِی النَّاسِ إِنْ کَانَ الرَّجُلُ مِنْهُمْ لَیَکُونُ فِی الْقَبِیلَةِ فَیَکُونُ إِمَامَهُمْ وَ مُؤَذِّنَهُمْ وَ صَاحِبَ أَمَانَاتِهِمْ وَ وَدَائِعِهِمْ عُودُوا مَرْضَاهُمْ وَ اشْهَدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ صَلُّوا فِی مَسَاجِدِهِم‏ طبرسى، على بن حسن، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص67، المکتبة الحیدریه، نجف، چاپ، دوم، 1385ق / 1965م / 1344ش.
تولیدی/باشگاه وبلاگ نویسان ایرانی حرف تو   
انتهای پیام/